Ordu’nun Gölköy İlçesi Bayıralan Mahallesin’de 32 yıl önce öğretmenlik yapan Deniz Yıldırım aradan geçen yıllara rağmen Ordu’yu unutamadı.
Aslen Yozgatlı olan Deniz öğretmen emekli olduktan sonra Kayseri’den paylaştığı yazı Orduluları duygulandırdı. Yıllar geçti ama Deniz Öğretmenin Ordu özlemi geçmedi. Ordu’nun Gölköy ilçesi Bayıralan Mahallesi’nde 1987 ve 1991 yılları arasında görev yapan Deniz Yıldırım aradan geçen 32 yıla rağmen Ordu özlemi bitmedi. Yozgat nüfusuna kayıtlı olan ve emekli olduktan sonra Kayseri’de ailesiyle yaşamını devam ettiren Yıldırım Ordu’da geçirdiği 4 yıllık unutulmaz anılarını 32 yıl sonunda kaleme aldı. Yıldırım Ordu’ya geliş mazisini şu söylerler ifade etti: “Yılları arasında yolumuz görevimiz gereği Bayıralan Köyüne düştü. Bir yorucu yolculuğun ardından, sabahın seher vaktine doğru Gölköy ilçemize geldim. İlk iş olarak bir sıcak çorba yudumlayacak bir lokanta aradım. Lokanta sakin ve birkaç kişi vardı. Çorba olarak pancar çorbası var ikram edelim dediler. Aklıma pancarı çorbası nasıl acaba diye merak ederek, sonunda çorbayı tatmaya başladım. O tad hala damaklarımda desem doğrudur. O günden sonra pancar çorbası ile dostluğumuz hiç ama hiç bozmadım! Her Orduya gelişimde ilk iş pancar çorbası yudumlamak olur. Çorbacıdan çıktım biraz hava aydınlandı, o Gölköyün uzun caddesinden aşağı doğru yürüyerek köy arabalarının yolcularını indirmiş olduğu ilk kahvehaneye geldim. Bayıralan nasıl gideceğimi sordum. Birazdan arabalar gelmeye başlar hocam dedi kahvehane sahibi. Aradan zaman geçti, köy arabaları tek tek gelmeye başladı. Kimi kırmızı düldül, kimi cipci Ali, kimi Dursun Ali, kimi Gürsel, kimi Yusuf kırmızı düldül, kimi Erdal. İsimlerini zamanla tanıdım. Ne güzel araç sahipleriydiler hepsi de bir ihtiyacımız olsa hiç üşenmeden getirip götürürlerdi!” dedi.
“4 YILLIK GÜZEL ORDU GÜNLERİ BAŞLADI”
Deniz Öğretmen’in köye gelişiyle hizmet yolculuğu başlamış oldu. Yıldırım o yılları şu cümlelerle anlattı: “Köyde ilk misafir olduğum güzel insan rahmetli Mustafa Hülürün evi idi! Kendisi aza idi. Eşi rahmetli Fikriye yengeyi de rahmetle anıyorum. Nurlar içinde olsunlar... Ömür boyunca misafirperverliklerini hep anlatmışımdır. Sabah oldu okulun yolunu tuttum, okulu, lojmanı ve çevresini, rahmetli Mustafa amca ile gezdik. 4 yıl sürecek güzellikleri, güzel günleri paylaşacağımız günler başlamıştı! Eşyalarımızı getirmek üzere Rahmetli Salih ağabey ile anlaşarak, oğlu Aşkın Ay da bizimle Yozgata gelmişti. Adem Yalnızların tayini nedeniyle onun eşyalarını Yozgat, Çekerek ilçesine götürdük, sora da bizim eşyalarımızı da alarak Bayıralan Köyümüze göreve başlamak üzere döndük. O yıl öğretmen yokluğundan dolayı tek öğretmen olarak çalışmak zorunda kaldık.Bir yılımız böyle geçti. Sora İhsan Göl kardeşim vekil öğretmen olarak görev aldı. Bir yıl da böyle geçti... Sonra Necmettin Uzun bey arkadaşım ile beraber görev yaptık! Bu görevimiz süresince çok sevdiğimiz rahmetli Kamil Hülür, rahmetli Hasan Tekir ile birlikte okul yıllarımız oldu. Her ikisini de rahmet ve şükranla yad ederim. Hülür deki okul için yaptıkları hizmetleri ömür boyunca unutmayacak kadar değerliydi. Rahmetli Kamil amca tam bir eğitim gönüllüsü, çocuk sevgisi ile dolu bir insandı!... Ne ihtiyaç olursa olsun mutlaka yerine getirirdi... Benim çok sevdiğim, ömür boyunca unutmayacağım baba bir insandı... Hasan Tekir gardaşım da o okulun çok zahmetlerle görevini yaptı. Çok yoruldu, çok çalıştı... Ama hep işini güzel yamanın ve çocukların mutlu olmalarını gördükçe, yorgunluğunu unutan bir kişilikti!... Rahmet, minnet duygularımla her ikisini de yad ediyorum. Soyadı Hülür, Koç, Göl, Yiğit, Damar, Canlı, Yılmaz, Akyüz, Avcı, Şahin, Tekir, Genç... İnsanları tanıdım. Bu güzel insanlarla güzel yıllarımız geçti. Aramızdan ayrılanlara rahmet, hayatta olan siz güzel insanlara sağlık, esenlik ve huzur dolu güzel günler diliyorum. Deniz öğretmen sizleri çok seviyor. Kocaman sevgilerimle.” İfadelerini kullandı.
Haber: Müjdat Hülür