Fındıkta hasat sezonu geldi çattı. Birçok üretici açıklanan tarihini beklemeden bahçeye girerek hasada başladı.

Erken hasat tepkileri ise peş peşe gelmeye devam ediyor. Ne hikmetse üreticiye erken hasat tepkisi gösteren çoğu kesim, fiyatların açıklanmaması karşısında sessizliğe büründü.

Açıklanan veriye göre 1 randıman kaybının Ordu’ya maliyeti 240 milyon liraymış. 1 randıman kaybının dahi bu kadar açık ve net açıklandığı şu günlerde, üreticinin maliyetler karşısındaki kaybı neden rakamlara dökülmediği meçhul soru...

İşte sorunun gizemi de burada saklı.

Üretici artan maliyetler karşısında sesini duyurmaya çalışsa da nafile. Söz konusu üretici olunca duyan kulaklar duymaz, gören gözler görmez oluyor. Maalesef bu yılda fındık bilmecesi hala çözülemedi. Hasat öncesi fiyatların açıklanmasını bekleyen üreticiler, fiyat karmaşası eşliğinde bahçeye girerek hasada başladı. İşçi ücretleri ise üreticinin sadece cebini değil, harmanını yangın yerine çevirdi.

Geçtiğimiz yıl 350 lira seviyelerinde olan işçi ücretleri bu yıl 750-800 lira konuşuluyor. Kısacası fındıkta işçi fiyatlarından tutun, patoz hatta fındığın koyulacağı çuval fiyatları bile belirlendi. Belli olmayan tek şey yine fındık taban fiyatları oldu… 

Dağ dağa kavuşmaz belki ama üretici ile işçi her yıl olduğu gibi bu yılda fındık bahçesinde kavuştu. Üreticiler bir taraftan hasada devam ederken açıklanacak fiyatları sabırsızlıkla bekliyor. Şimdi eğer açıklanacak fiyatlar üreticiyi memnun etmezse, üretici ve işçiler arasındaki kördüğüm nasıl çözülecek başka bir sorun.

Yazımızı Hz. Mevlana’nın şu sözüyle tamamlayalım; “Önce farenin şerrini defet, sonra buğday yetiştirmeye devam et.”